Εισήγηση Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα, στην εκδήλωση για το σχέδιο νόμου Μητσοτάκη – Χατζηδάκη
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,
Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για την ανταπόκρισή σας, τη μεγάλη ανταπόκρισή σας, στη σημερινή διαδικτυακή μας εκδήλωση.
Και καθώς πληροφορούμαι πάνω από 1000 άνδρες και γυναίκες συνδικαλιστές, άνθρωποι που παλεύουν στους χώρους δουλειάς, είναι σήμερα μαζί μας και παρακολουθούν αυτή την εκδήλωση, με θέμα το συντονισμό της δράσης όλων μας απέναντι σε μία εργασιακή αντιμεταρρύθμιση που έρχεται με πρωτοβουλία της κυβέρνησης.
Κάποιοι θεωρούν ότι μια συζήτηση – εκδήλωση με εργαζόμενους συνδικαλιστές, που αφορά επικείμενες μεταρρυθμίσεις στο χώρο της εργασίας είναι μια συζήτηση που αφορά ένα περιορισμένο κοινό.
Στην πραγματικότητα όμως είναι μια συζήτηση που μας αφορά όλους. Είναι μια συζήτηση που αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Η προάσπιση της εργασίας και των εργατικών δικαιωμάτων αφορούν τη ζωή της κοινωνικής πλειοψηφίας, αφορούν τη ζωή των εργαζόμενων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, αφορούν κάθε μορφή εργασίας και ιδιαίτερα αυτή η συζήτηση αφορά τους νέους και τις νέες. Αφορά την προοπτική των νέων ανθρώπων.
Αυτών που από ότι φαίνεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποφασίσει να ρίξει στον Καιάδα.
Θέλω λοιπόν ευθύς εξαρχής να σας πω ότι σήμερα δεν σας κάλεσα απλά για να ανταλλάξουμε θέσεις, αλλά για να λάβουμε θέσεις.
Να λάβουμε θέσεις μάχης.
Διότι η κυβέρνηση αποφάσισε – παρά το ότι είμαστε ακόμη στη κορύφωση του δράματος της πανδημίας- να κηρύξει τον πόλεμο στην εργασία, δηλαδή να κηρύξει τον πόλεμο στη κοινωνική πλειοψηφία.
Και όταν κηρύσσεται πόλεμος, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να πολεμήσεις.
Όχι με στόχο τις λιγότερες απώλειες.
Αλλά με στόχο να τον κερδίσεις τον πόλεμο.
Σήμερα λοιπόν σας κάλεσα για να λάβουμε θέσεις μάχης, για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας – κανείς δεν περισσεύει από αυτόν τον πόλεμο – , να ενώσουμε τις δυνάμεις μας προκειμένου να υπερασπιστούμε το οχτάωρο, να υπερασπιστούμε τις συλλογικές συμβάσεις, να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην καταγραφή και την πληρωμή των υπερωριών, να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην κανονικότητα στην εργασία, να υπερασπιστούμε τις ίδιες τις ζωές μας.
Τις ζωές που δεν μπορεί να γίνονται λάστιχο, επειδή αυτό εξυπηρετεί την αύξηση των κερδών κάποιων ελίτ.
Φίλες και φίλοι,
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι έχουμε απέναντί μας μια κυβέρνηση που έχει χρέη.
Όχι μονάχα στις τράπεζες, αλλά και σε μεγάλα επιχειρηματικά τζάκια.
Γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά ότι αυτές τις προθέσεις για τη διάλυση της εργασίας και την ταπείνωση των μισθών, τα τζάκια αυτά δεν τις έχουν εκφράσει τώρα.
Τις έχουν επιχειρήσει χρόνια τώρα με αφορμή τα μνημόνια και με σύμμαχο τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ.
Γνωρίζαμε επίσης ότι η πανδημία θα αφήσει ανοιχτές κερκόπορτες, με την καθιέρωση της τηλεργασίας που είναι πολύ πιο δύσκολο να μπορεί να ελέγχει κανείς το χρόνο εργασίας και τις υπερωρίες.
Αυτό που δεν γνωρίζαμε ήταν ο κυνισμός με τον οποίο ο κ. Μητσοτάκης θα επιχειρούσε να αξιοποιήσει την πανδημία ως ευκαιρία για να ξεπληρώσει αυτά τα χρέη, αυτές τις υποχρεώσεις του και να οδηγήσει την εργατική τάξη στην κόλαση της θεσμοθετημένης πια ασυδοσίας και τους εργαζόμενους στις ερπύστριες του οδοστρωτήρα, που αν θυμάστε είχε υποσχεθεί και προεκλογικά.
Εμείς πολύ απλά θέλουμε σήμερα, από αυτήν εδώ την εκδήλωση, να τον προειδοποιήσουμε να το ξανασκεφτεί.
Και να μην επιχειρήσει καν να καταθέσει ένα τέτοιο νομοσχέδιο.
Εντάσσοντάς το μάλιστα και στα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, αν νομίζει ότι επειδή έχει τη συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ με το μέρος του θα καταφέρει να κρατήσει σε ύπνωση τους εργαζόμενους και τους νέους ανθρώπους, όταν μάλιστα απειλείται η ίδια η καθημερινότητα και η ζωή τους, ας το ξέρει ότι κάνει λάθος.
Αν πιστεύει ότι θα κυριαρχήσει η προπαγάνδα ότι η κατάργηση του οκταώρου και η θέσπιση της δεκάωρης εργασίας χωρίς πρόσθετη αμοιβή, είναι fake news, κάνει λάθος.
Αν πιστεύει ότι θα κυριαρχήσει η προπαγάνδα ότι οι ανεξέλεγκτες καταχρηστικές απολύσεις, θα είναι για το καλό των εργαζομένων, κάνει λάθος.
Αν πιστεύει ότι η επιβολή των ατομικών συμβάσεων και η θεσμοθέτηση της ασυδοσίας στην καταγραφή και πληρωμή των υπερωριών δεν θα ενοχλήσει τους εργαζόμενους, γιατί ούτως ή άλλως βιώνουν εργασιακό μεσαίωνα, πάλι κάνει λάθος.
Ακριβώς επειδή οι εργαζόμενοι γνωρίζουν τι είναι αυτό που ζουν σήμερα, που οι νόμοι υπάρχουν μεν αλλά με ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν τηρούνται, καταλαβαίνουν τι μπορεί να τους περιμένει μετά και από την κατάργηση αυτών των νόμων.
Γιατί σήμερα
– Το 52% των εργαζομένων δηλώνουν ότι εργάζονται υπερωριακά
– Το 40%, όσων δουλεύουν υπερωρίες, δηλώνει ότι δεν πληρώνεται τις υπερωρίες του.
Σε μια χώρα στην οποία οι εργαζόμενοι είναι πρωταθλητές στην Ε.Ε. στον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας με 41,7 ώρες κατά μέσο όρο εργασίας και ενώ η ανεργία κινδυνεύει και πάλι να εκτοξευτεί πάνω από το 20% στο τρέχον έτος.
Σε αυτό το σημείο, φίλες και φίλοι, επιτρέψτε μου και μια μικρή αναφορά στις μάχες που δώσαμε την σκληρή περίοδο των μνημονίων, όπου αν θυμάστε παρόμοιες προτάσεις είχε ξαναφέρει στο τραπέζι ο ΣΕΒ, μέσω της τρόικας τότε, η οποία αν θυμάστε μας απειλούσε τότε, ότι αν δεν τις υιοθετήσουμε θα αφήσει τη χώρα να χρεοκοπήσει.
Και όμως δεν κάναμε πίσω τότε.
Γυρίσαμε το κόσμο ανάποδα αλλά πίσω δεν κάναμε.
Αναζητήσαμε συμμαχίες στον ILO, στις κυβερνήσεις της σοσιαλδημοκρατίας, στα ευρωπαϊκά κόμματα της αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας.
Ακόμη και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και στην Κομισιόν, επικαλούμενοι το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Και πράγματι καταφέραμε να αποκρούσουμε τον εργασιακό χειμώνα, παρότι ήμασταν με το μαχαίρι στο λαιμό. Και όχι μόνον αυτό.
Καταφέραμε – παρά τις δημοσιονομικές δυσκολίες- και σημαντικά θετικά βήματα προς τα εμπρός.
– Μειώσαμε την ανεργία κατά 10%, με 675.000 νέες θέσεις εργασίας
– Αυξήσαμε τον κατώτατο μισθό, αμέσως μετά το τέλος των μνημονίων, κατά 11% και καταργήσαμε τον υποκατώτατο για τους νέους ανθρώπους
Περίπου 800.000 συμπολίτες μας ωφελήθηκαν άμεσα ή έμμεσα από αυτές τις αυξήσεις.
– Επαναφέραμε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ωφελήθηκαν περισσότεροι από 215.000 εργαζόμενοι.
– Μειώσαμε την αδήλωτη εργασία από το 19.2% που τη βρήκαμε το 2014, στο 8.94% το 2018.
– Θεσμοθετήσαμε την Ηλεκτρονική προαναγγελία της υπερεργασίας και της υπερωρίας
– Για πρώτη φορά δηλώθηκαν 6 εκατομμύρια ώρες υπερεργασίας
– Θεσμοθετήσαμε μέτρα σημαντικά προκειμένου να προστατέψουμε τους εργαζόμενους, μέτρα για την απλήρωτη εργασία
– Θεσπίσαμε τον βάσιμο λόγο απόλυσης, για τον περιορισμό των αυθαίρετων απολύσεων
– Θεσπίσαμε μέτρα για την προστασία των εργαζομένων στις εργολαβίες
– Δωρεάν μετακινήσεις για ανέργους
– Στοχευμένα προγράμματα εργασίας για 15.500 νέους και επιστήμονες σε σημαντικούς κλάδους της οικονομίας
– Αποκλείσαμε από το δημόσιο χρήμα τις επιχειρήσεις που παραβιάζουν την εργατική νομοθεσία
– Αλλάξαμε την αρχιτεκτονική του προστίμου για την αδήλωτη εργασία, όπου δόθηκαν κίνητρα για πρόσληψη του αδήλωτου εργαζόμενου
– Δώσαμε πρόσβαση των εργαζομένων στο ΕΡΓΑΝΗ, ώστε να παρακολουθούν οι ίδιοι αν και πώς τους έχει δηλωμένους ο εργοδότης τους
– Θεσμοθετήσαμε μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους στις ταχυμεταφορές, τα delivery
– Δεδουλευμένα 51 εκ. € δόθηκαν στους εργαζόμενους μέσω των εργατικών διαφορών του ΣΕΠΕ
– διεκπεραιώσαμε 541 τριμερείς συμφιλιωτικές το διάστημα 2015-2019 στο Υπ. Εργασίας έναντι μόλις 154 που έχουν διεκπεραιωθεί από το 2012-2014
– Ενώ ενισχύσαμε σημαντικά και το ανθρώπινο δυναμικό στο ΣΕΠΕ κατά 35% σε σχέση με αυτό που βρήκαμε το 2015
Απεναντίας τι έκανε η ΝΔ, η κυβέρνηση της ΝΔ με το που ανέλαβε τη διακυβέρνηση;
Από τη πρώτη μέρα έδειξε τις προθέσεις της. Από την πρώτη μέρα έδειξε τα δόντια της:
– Υποβάθμισε το ΣΕΠΕ, κίνηση που είχε δραματικά αποτελέσματα εξαιτίας της απουσίας αποτελεσματικών ελέγχων στους χώρους δουλειάς και απουσίας μέτρων προστασίας της υγείας των εργαζομένων ιδιαίτερα κατά την περίοδο της πανδημίας.
– Κατάργησε τον βάσιμο λόγο απόλυσης των εργαζομένων και των μέτρων προστασίας των εργολαβικών εργαζομένων.
– Νομοθέτησε τη διάλυση του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων καθώς και την κατάργηση του δικαιώματος προσφυγής των εργαζομένων στη διαιτησία, και προέβλεψε τη μείωση των προστίμων για παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας και την αύξηση του ορίου των νόμιμων υπερωριών κατά 60%.
–
Και όταν πια ξέσπασε η πανδημία:
– Οδήγησε τους εργαζόμενους στην εκ περιτροπής εργασία και τη μείωση μισθού μέσω του προγράμματος ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ, στην αναστολή σύμβασης με επίδομα αναστολής τα 534 ευρώ ή στην ανεργία, αυτή ήταν η επιλογή και με πρόσχημα την πανδημία έλαβε μια σειρά από «έκτακτα μέτρα» που παραβιάζουν τα εργασιακά δικαιώματα και καθιστούν αδύνατους τους ελέγχους, με προφανή επιδίωξη την μονιμοποίηση αυτών των μέτρων.
Πιο συγκεκριμένα:
– Θεσπίστηκε η υποχρεωτική, χωρίς συμφωνία του εργαζομένου, μεταφορά προσωπικού σε άλλη επιχείρηση του ίδιου Ομίλου.
– Ανεστάλη η υποχρέωση καταχώρησης στο ΕΡΓΑΝΗ των αλλαγών των σχετικών με το ωράριο εργασίας.
– Θεσπίσθηκαν οι απλήρωτες υπερωρίες για τους εργαζόμενους που τέθηκαν σε καραντίνα.
– Μειώθηκε το Δώρο Χριστουγέννων και του Πάσχα για τους εργαζόμενους σε αναστολή εργασίας.
– Ενώ δεν προβλέφθηκε καμία ρύθμιση και κανόνας για τη τηλεργασίας, που έχει μπει πια στη ζωή μας και έχει γενικευθεί λόγω της πανδημίας και κατέστη μάλιστα υποχρεωτική για το 50% των εργαζομένων.
Και τώρα ετοιμάζεται, προαναγγέλλει ότι θα δώσει πια και τη χαριστική βολή στον κόσμο της εργασίας.
Θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στον κόσμο της εργασίας σε συνέχεια των αντεργατικών και αντικοινωνικών πολιτικών που εφαρμόζει.
Και το κρίσιμο ερώτημα που θέλω να απευθύνω σήμερα ρητορικά σε εσάς, αλλά και σε όλους όσοι μας ακούν. Το κρίσιμο ερώτημα είναι, θα τους το επιτρέψουμε;
Η απάντηση, φίλες και φίλοι, κατά την άποψή μου είναι δεδομένη και προδιαγεγραμμένη, όχι. Δεν θα το επιτρέψουμε.
Δεν θα το επιτρέψουμε γιατί έχουμε χρέος να μην το επιτρέψουμε.
Όχι μόνο απέναντι στην ιστορία των αγώνων του εργατικού κινήματος, που ξεκίνησαν από τη μεγάλη απεργία στο Σικάγο την Πρωτομαγιά του 1886, ακριβώς για το ίδιο θέμα, για την υπεράσπιση του 8άωρου. Όχι μόνο γιατί έχουμε χρέος απέναντι στην ιστορία και απέναντι στο χτες, αλλά κυρίως γιατί έχουμε χρέος απέναντι στο αύριο.
Απέναντι στις επόμενες γενιές.
Που κάποιοι από απληστία για περισσότερα κέρδη, θέλουν να τους μάθουν ότι μπορούν όχι να δουλεύουν για να ζουν αλλά να ζουν για να δουλεύουν, ασταμάτητα, όπως τα ρολόγια.
Για μας στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, φίλες και φίλοι, αυτή η μάχη με τη κυβέρνηση, όπως έχουμε δηλώσει επανειλημμένα, θα είναι η μάχη των μαχών. Για όλους αυτούς τους λόγους που σας ανέλυσα και ακόμη περισσότερο γιατί πιστεύουμε βαθιά ότι δεν μπορεί να υπάρξουν στο μέλλον οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα, η ανάπτυξη, η δημοκρατική ανάταξη, η αναγκαία πορεία προς την κοινωνική δικαιοσύνη, με τις δυνάμεις της εργασίας ισοπεδωμένες και χωρίς δικαιώματα.
Δεν μπορούμε να σχεδιάζουμε την Ελλάδα του αύριο χωρίς δικαιοσύνη για τους ανθρώπους του μόχθου.
Για όσους είναι υποχρεωμένοι να μισθώνουν την εργασία και τις δεξιότητές τους για να ζήσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.
Για τους νέους που υποχρεώνονται να ριχτούν στη βιοπάλη, να εργάζονται με πενιχρή αμοιβή και απαράδεκτες συνθήκες, ή να βλέπουν τα όνειρα και τη ζωή τους να λιμνάζουν στην ανεργία.
Γιατί τίποτε δεν μπορεί να γίνει για τη χώρα χωρίς αυτούς.
Από την άλλη, και να το ξέρει ο κ. Μητσοτάκης:
Όλα μπορούμε να τα πετύχουμε με αυτούς.
Με την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος, με τους αυτοαπασχολούμενους, με τους ανθρώπους της εργασίας και της δημιουργίας μπορούμε να κυλήσουμε τους τροχούς της ιστορίας.
Και να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο αύριο για τον τόπο, για τη χώρα, για το λαό.
Μια κοινωνία με ισότητα και δικαιοσύνη.
Και μια δημοκρατία λειτουργική, με τη συμμετοχή των πολιτών και όχι μια ανάπηρη δημοκρατία των ολιγαρχών.
Σε έναν κόσμο που τις τελευταίες δεκαετίες υφίσταται τις δραματικές συνέπειες του ολοένα και διευρυνόμενου χάσματος ανάμεσα στα κέρδη των ελίτ, από την μια πλευρά και στα εισοδήματα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, από την άλλη, εμείς έχουμε καθαρή και αταλάντευτη θέση.
Σε έναν κόσμο που η δημοκρατία ασφυκτιά ανάμεσα στην απληστία του μεγάλου πλούτου από τη μια και στην καχεξία δικαιωμάτων και εισοδημάτων της μεγάλης πλειοψηφίας, από την άλλη, εμείς έχουμε καθαρή και αταλάντευτη θέση.
Και η απάντησή μας είναι πολύ απλή και κλείνω με αυτό:
Όταν η αυθαιρεσία και η αδικία γίνεται νόμος, τότε η αντίστασή μας, η αντίσταση της πλειοψηφίας δηλαδή, γίνεται καθήκον.
Σας καλώ, λοιπόν, να πράξουμε αυτό το καθήκον, το καθήκον μας.
Σας καλώ σε αγώνα ενωτικό, κανείς δεν περισσεύει, σε έναν αγώνα αποφασιστικό, σε έναν αγώνα μέχρι τη νίκη.
Να μην κατατεθεί καν, να μην περάσουν αυτές οι αντιμεταρρυθμίσεις για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, για τους εργαζόμενους, από τη Βουλή των Ελλήνων, όποτε και αν το επιχειρήσει η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη.
Σας ευχαριστώ.
