Αποχρώσεις πορτοκαλί και μυρωδιές γαλάζιου.
Αλμυρές αν θες να τις γευτείς, με μιαν σκληρή υφή ολόγυρα.
Εκεί, έλκουν τα σύμφωνα τα φωνήεντα και τα δύό μαζί στης καρδιάς τους χτύπους στέκονται μπροστά.
Κι κείνη, από πείσμα, όλο και δυνατότερα βάλθηκε να χτυπά.
Κι αρχινά να γέρνει άθελά της στων Σειρήνων την λαλιά,
που σαν τη βγάζουνε κυλάει ζεστό τσάι στο λαιμό
αγγίζει τα παγωμένα, απ’τον χειμώνα, χέρια και τα καταδικάζει, αταίριαστα ,του αθάνατου Πυρός την φωτιά να λησμονούνε.
Μην ξεγελαστείς Ψυχή μου, το ποτό που σου προσφέρουν τα τέρατα σου, μην το πιείς.
Και αν τρόπο δεν βρείς να ξεδιψάσεις, τότε στης Μνημοσύνης τον ποταμό σκύψε πιές.
Στάσου λίγο εκεί και δες πώς τα πάντα ρει, μα ποταμός ένας συνεχίζει να κυλάει.
Κοίτα καλά πώς τα εικοσάεδρα κατρακυλούν το ένα πίσω απ’τ’άλλο, σαν τρελά, πλέκουν δίχτυ στον αργαλειό της Μοίρας.
Μοιάζουν να θέλουν κάτι να σου ράψουν για την επόμενη φορά που θα’ρθεις, μα σώμα δεν έχεις δικό σου να το φορέσεις.
Μόνο μια πλάκα μέλι σου ανήκει, την κουβαλάς μαζί σου. Αυτήν πρόσεχε μην την μαλακώσεις γιατί θα μπλεχτούνε αυτά που γραμμένα είναι πάνω της.
Αν πάλι, σκληρή την κάνεις,
σφραγίδα καμιά δεν θα αφήνει το σημάδι της απάνω .
Μιαν φορά μόνον θα καταφέρεις να βρεις φως να τη
διαβάσεις γιατί άλλην δεν θα χρειάζεσαι πια.
Αφού τώρα πια θα γνωρίζεις την αλήθεια.
Αφού τώρα πια θα γνωρίζεις ότι οι αριθμοί ένα δύο τρία πάνε.
Αφού τώρα πια θα θυμάσαι την ακολουθία
και αυτή είναι μία
το ζήτησες, το ήθελες, το πήρες.
by Konstantina Tsagroni © Atticanews.gr
Λίγα λόγια για την Κωνσταντίνα
10 χρόνια στον χώρο της εστίασης, από τα 27 στον χώρο της ύπαρξης, ένα απολυτήριο λυκείου και μερικές πιστοποίησεις από τους χώρους της δημιουργίας ηλεκτρονικών παιχνιδιών και του αθλητισμού.
Εμπνευσμένη από το χαοτικό πλήθος των συχνοτήτων, σε όλους αυτούς τους χώρους που υπάρχουμε και παρατηρώντας τον χαρακτηριστικό αντιρρησία συνείδησης στις ερωτήσεις που έκανα στην μητέρα μου περί ονοματοθεσίας του υλικού κόσμου (γιατί το τραπέζι να το ονομάζουμε έτσι;), άρχισε η εξερεύνηση μου.
Η αναζήτηση μου επιθυμούσε απτές αποδείξεις που θα με οδηγούσαν πιο κοντά στην λογική του Ευκλείδιου κόσμου όπου αντιλαμαβανόμαστε. Σε αντίθεση με όσα νόμιζα, όσο πιο κοντά στη γεωμετρία και τα μαθηματικά πήγαινα, τόσο πιο μακριά από τον υλικό κόσμο βρισκόμουν.
Από τον Πυθαγόρα στον Σωκράτη και στον Πλάτωνα. Ξαφνικά ,ο αυλος κόσμος έχει μορφές και η υπαρξιακή μου ανησυχία μεταμορφώνεται σε έρωτα. Έναν έρωτα που άλλοτε μοιάζει με χρώματα και ζωγραφιές και άλλοτε μοιάζει με την Κοσμογονία και Θεογονία του Ησιόδου με τα στοιχεία της: Χάος, Γη, Έρως.
